Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/940

kiem XVI-ym, ani Jego królewską mością, nazywają go „Władzą wykonawczą“.
 Pierwszym czynem deputowanych w sali zupełnie sobie nieznanej, było rozejrzenie się po niej.
 Po jednej i drugiej stronie stała trybuna.
 — Dla kogo te trybuny?... spytało kilka głosów.
 — Dla deputowanych wychodzących, odpowiedział budowniczy.
 — O, o, mruknął Vergniaud, co to ma znaczyć? komitet cenzuralny? Czy Zgromadzenie prawodawcze jest izbą przedstawicieli narodu, czy też szkołą uczniów?
 — Zaczekajmy, zauważył Herault de Sécheles, zobaczymy, jak się postawią nasi zwierzchnicy.
 — Woźny! zawołał Thuriot, powiesz im, jak będą wchodzili, iż jest w Zgromadzeniu człowiek, który omało nie zrzucił gubernatora Bastylji z wierzchołka jej murów, powiesz im, że ten człowiek nazywa się Thuriot.
 W półtora roku później człowiek ten zwał się Tue-roi (królobójca).
 Pierwszym czynem nowego zgromadzenia było wysłanie deputacji do Tuileries.
 Król był tyle nieoględnym, iż wysłał do niej ministra.
 — Panowie, rzekł, tenże król nie może was przyjąć w tej chwili, raczcie przybyć o trzeciej po południu.
 Deputowani odeszli.
 — I cóż?... zapytali inni członkowie, widząc tak spiesznie wracających.
 — Obywatele! odparł jeden z wysłanych, król nie był gotów, mamy trzy godziny przed sobą.
 — Wybornie... zawołał ze swego miejsca beznogi Couthon, zróbmy użytek z tych trzech godzin, proponuję zniesienie tytułu: Najjaśniejszy.
 Ogólne hurra przyjęło wniosek, tytuł „najjaśniejszy“ został jednogłośnie zniesiony.