Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/1271

 — Obudzisz mnie o piątej.
 Zaledwie przyłożył głowę do poduszki, już zasnął; tak silnemi były potrzeby jego fizyczne.
 Ksiądz de Firmont rzucił się na łóżko Clerego, a ten przepędził noc na krzesełku; miał sen niespokojny i zrywał się co chwila; usłyszał też bijącą godzinę piątą. Wstał natychmiast i zaczął rozpalać ogień. Na ten odgłos król się zbudził.
 — Co? Clery... — zapytał, czy już wybiła piąta?
 — Najjaśniejszy Panie... — odpowiedział kamerdyner, wybiła już na kilku zegarach, ale na naszym jeszcze nie.
 I zbliżył się do łóżka.
 — Dobrze spałem... — rzekł król. — Potrzeba mi tego było; dzień wczorajszy zmęczył mnie straszliwie! Gdzie jest ksiądz de Firmant?
 — Na mojem łóżku.
 — Na twojem łóżku! a gdzież ty noc przepędziłeś?
 — Na tem krześle.
 — O, przykro mi bardzo... musiało ci być niewygodnie.
 — Najjaśniejszy Panie!.. — powiedział Clery, czy mogłem myśleć o sobie w podobnej chwili?
 — Mój ty biedny Clery!.. — powiedział król i wyciągnął rękę, którą kamerdyner z płaczem ucałował.
 Clery ubrał po raz ostatni swego pana, a gdy wybiło wpół do szóstej.
 Clery... — powiedział król, obudź księdza Firmont.
 Ksiądz Firmont już wstał; usłyszał rozkaz dawany Cleremu i wszedł.
 Król powitał go i poprosił, by z nim przeszedł do jego gabinetu.
 Wtedy Clery urządził na prędce ołtarz, na komodzie nakrytej obrusem. Co do stroju kapłana i innych przyborów, znaleziono je w pierwszym kościele, gdzie się udano; był to kościół Kapucynów w Marais, w pobliżu pałacu Soubise.
 Ody ołtarz był gotów, Clery poszedł uprzedzić króla.
 Była godzina szósta gdy się msza zaczęła. Król wysłu-