Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/679

 — A więc mój drogi hrabio, baronie... drogi...
 — Wicehrabio po prostu.
 — Uczyń dla mnie abym się dostał do Chatelet.
 — W jakim celu?
 — Rozumie się jako więzień.
 — Jako więzień? w istocie szczególniejsza chętka.
 — Być może, lecz mi wiele na tem zależy.
 — Powiedzże mi przynajmniej dla czego chcesz zostać uwięziony w Chatelet — zapytał Marmagne, domyślając się, że to szczególniejsze życzenie ukrywa jakąś tajemnicę.
 — Nikomu bym tego nie powiedział oprócz ciebie, bo nauczyło mnie doświadczenie, że należy trzymać język za zębami. Lecz dla ciebie nie mam żadnych tajemnic, wiesz o tem dobrze.
 — Mówże prędko.
 — Czy dostanę się do Chatelet jak ci opowiem wszystko?
 — Jeżeli zechcesz to i natychmiast.
 — Wyobraź więc sobie mój przyjacielu, że byłem tak nieroztropny i zwierzyłem się innym oprócz ciebie, iż dostrzegłem śliczną dziewczynę w głowie Marsa.
 — I cóż?
 — Te półgłówki rozpletli widać po mieście,