Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/655

 — Ja! — zawołał Jakób Aubry — ja uwiodłem ciebie?
 — Niestety tak jest, byłam uwiedzioną, niegodnie zawiedzioną przez twoje piękne słówka, obłudne przyrzeczenia.
 — Przez moje piękne słówka, przez obłudne przyrzeczenia?
 — Tak, czylisz mi nie mówiłeś, że jestem najpiękniejszą z dziewcząt okręgu Ś-go Germana?
 — To samo i dziś nawet powtórzę.
 — Czyli nie mówiłeś, że jeżeli cię kochać nie będę umrzesz z miłości.
 — Tak, sądzisz żem mówił podobnie? To dziwna, nie mogę sobie przypomnieć.
 — A nadto dodałeś, że jeżeli ciebie pokocham, to się ze mną ożenisz.
 — Gerwazo tego nie mogłem mówić nigdy.
 — Mówiłeś, jestem tego pewną.
 — Mylisz się Gerwazo, mój ojciec kazał mi wykonać przysięgę jak Amilkar Annibalowi.
 — Jaką?
 — Kazał mi przysiądz, że umrę bezżenny.
 — A! — zawołała Gerwaza wzywając łez na pomoc, z tą zadziwiającą łatwością, jaka jest właściwą kobietom, a! tacy są wszyscy mężczyźni, obietnice nic ich nie kosztują, a potem gdy uwiodą biedną dziewczynę, zapominają o niej. Tak, przy-