Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/653

aby cię ukryła. Idź sobie do więzienia mój panie a mie daj pokój.
 — Właśnie też tego pragnę moja Gerwazo, ażeby mnie osadzono w więzieniu, lecz te łotry nie chcą, mi wyświadczyć tej przysługi.
 — A mój Boże! Jakóbie czyś ty oszalał — rzekła młoda dziewczyna z tkliwym współczuciem, czyś ty zwaryował?
 — Właśnie też i oni to samo powiedzieli i chcieli mnie odesłać do szpitala, gdy tymczasem ja się chce dostać do więzienia Chatelet.
 — Chcesz się dostać do Chatelet? a to dla czego mój Aubry? to jest okropne więzienie. Mówią, że kto się tam dostanie nie tak prędko i łatwo wyjść może.
 — A jednak muszę tam się dostać, muszę koniecznie. Bo ten tylko jest sposób ocalenia go...
 — Kogo?
 — Askania.
 — Askania! tego pięknego młodzieńca, wychowańca twojego przyjaciela Benvenuto?
 — Tak, jego, Gerwazo, on jest osadzony w Chatelet i to z mojej przyczyny.
 — Wielki Boże!
 — Potrzeba więc teraz ażebym się z nim połączył dla oswobodzenia go.