Strona:PL Dumas - Amaury.djvu/428

tonina, choćby dla tego, abyś się mógł przekonać jak go przyjmuję, i jak musi być nieustraszony, kiedy dotąd nie zaprzestał wizyt swoich.
 — Doprawdy? spytał Amory.
 — Sam osądzisz.
 — Kiedy?
 — Jutro zaraz możesz. Hrabia Mengis i żona jego poświęcają dla mnie wieczory we wtorek, czwartek i sobotę. Jutro sobota, przyjdź jutro.
 — Jutro? mówił Amory z cicha, wahając się.
 — O! przyjdź, przyjdź, proszę Cię, mówiła daléj Antonina, takeśmy się dawno nie widzieli, i tyle musimy mieć do powiedzenia sobie wzajemnie.
 — Idź, idź, Amory, porzucił p. d’Avrigny.
 — Do widzenia więc Antonino, do jutra, rzekł młodzieniec.
 — Do jutra, bracie mój, rzekła Antonina.
 — A ze mną, dzieci moje, do przyszłego pierwszego, rzekł p. d’Avrigny, który z tęsknym uśmiechem słuchał ich rozmowy; a w ciągu miesiąca — ba! jeżeli będziecie potrzebować mojéj pomocy w ważnéj jakiéj sprawie, upoważniam was, przyjdźcie do mnie.