Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/344

nych obaw, ojciec mój nalegał. Nie widziałem drugiego listu, ale wróżby musiały nastąpić szczęśliwsze, jeszcze bardziéj przekonywające od pierwszych, bo ojciec mój przynajmniéj do połowy dokazał swego, to jest że Brune nie miał mnie już trzymać osobiście do chrztu, ale że w jego miejscu dopełni tego mój ojciec upoważniony najformalniejszą prokuracyą.
 Co do kumoszki, ta daleką była od wstrętu do téj ceremonii, która już jéj nadarzyła mnóstwo karmelków i więcéj przynieść miała.
 Tak więc Brune, przez prokuracyą i Aimée Aleksandra Dumas, moja siostra, mająca wtenczas lat dziewięć byli mi rodzicami chrzestnymi.
 W chwili wyjazdu do Egiptu stanęła umowa, jak sobie czytelnik przypomni, że jeżeli kiedy bądź matka moja powije syna, rodzicami jego chrzestnymi będą Bonaparte i Józefina. Od owego czasu jednakże takie zaszły zmiany, że memu ojcu ani przez myśl nie przeszło przypomnieć pierwszemu konsulowi obietnicę naczelnego jenerała.
 Pierwsze światełko, które niejako rozwidnia ciemne zaczątki mego życia i wyświeca