Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/215

 „Jenerał był jeszcze tak słaby, że nie mógł mówić; wziął tylko Jouberta za głowę, zbliżył jego twarz do swojéj, i uścisnął jak się pieści dzieci.
 „Nazajutrz jenerał Joubert zażądał dla jenerała Dumas szabli honorowéj, zważywszy, że tenże zużył już zupełnie swoją na karkach Austryaków.“
 Ojciec mój nie omylił się; nauka dana dwom jenerałom austryackim tak była dotkliwa, że ani jeden ani drugi nie ponowili attaku, i jenerał Delmas mógł w 8 dni potém spokojnie połączyć się z czołem dywizyi w Brixen.
 Nazajutrz po jego przybyciu armia ruszyła w pochód w kierunku ku Lensk. O Bonapartym nie miano żadnych wiadomości, nie wiedziano jakie zajmuje stanowiska; operowano więc na własną rękę ku Styryi, sądząc, że się tym sposobem zbliżymy do wielkiéj armii.
 Pochód odbył się bez przeszkody, prócz, że kilka pułków dragonów arcyksięcia Jana szło w też tropy za nami. Od czasu do czasu Joubert wyprawiał mego ojca na nich, a wtenczas armia widywała owe szarże, które przejmowa-