Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/197

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

miałem miéć udział z jazdą. Wiész jenerale, bo byłeś przytomny, jakiém było zachowanie się dwóch pułków dragonów, któremi dowodziłem, i o ile przyczyniły się do powodzenia dnia tego.
„Wiesz także jenerale, że ubito podemną konia, żem stracił moje ekwipaże i pistolety rzadkiej dobroci. Mój adjutant Lambert cudów dokazywał.
„Prześlę ci dzisiaj raporta jenerałów brygady, które mnie jeszcze nie doszły.
„Dan w Brixen, 7 germinal, roku V rep.

Aleks. Dumas.“

P. S. Muszę ci dać mój płaszcz, bo myślę że zaczarowany; siedm kul go przedziurawiło, żadna mnie ani drasnęła. Przyniesie ci szczęście.“

X.

Teraz pozwólmy opowiadać Dermoncourtowi. W jegoto opisie ujrzymy dopiero ojca mego, który niknie ilekroć sam o sobie mówi: