Strona:PL Doyle - Widmo przeszłości.pdf/111

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

których nie sądzono im było zaznać za życia, a tak gorąco od wielu, wielu lat upragnionych.
I nic nie zamąci im ciszy tej, żaden głos ludzki nie dochodzi tutaj, do owej panicznym strachem przejmującej wszystkich, przepaści.
Z oddali jedynie dobiega ryk wzburzonego morza i szum wichru, szalejącego w ciemne, jesienne noce.




— 107 —