Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/463

winna, lub zlicytowania ruchomości i wyrzucenia z mieszkania?...
 — Wiedziałam o tym... Winna jest, niech płaci...
 — Jest jedna rzecz, o której pani nie wie... nakaz nie mógł być doręczony...
 Odźwierny wyjął z kieszeni kartę pogrzebową.
 — Oto jest zawiadomienie o pogrzebie pani Gobert.
 — Pogrzeb pani Gobert?... — powtórzyła Garbuska, cofając się.
 — Tak, pani, umarła nagle wczoraj, w kilka minut po odejściu pani...
 Julia Tordier spuściła głowę, ręce jej się zatrzęsły.
 — Ha! może lepiej się stało — rzekła, otrząsując się z chwilowego wrażenia — uwolniła nas od siebie...
 Stróż, słysząc to, zatrząsł się z oburzenia, a Garbuska mówiła dalej:
 — Kiedy pogrzeb?
 — Jutro o dziesiątej.
 — Kto koszta opłaci?
 — Znaleziono trochę pieniędzy po nieboszczce.
 — Pozwoliłeś dotknąć się pieniędzy, które mnie się należą?... — wrzasnęła Julia. — Trzeba było udać się do Dobroczynności, złożyć świadectwo ubóstwa...
 — Proszę pani, sąsiedzi tak zarządzili; znaleźli pieniądze i nie pozwolili, ażeby nieszczęśliwą kobietę pochowano, jak żebraczkę.
 Garbuska milczała, patrząc ponuro; nareszcie odezwała się:
 — Daliście jeść papudze?
 — Ja sam ją nakarmiłem.
 — Ten ptak wart jest najmniej sto pięćdziesiąt franków — to będzie część mojego długu... Ruszaj do domu i pilnuj, ażeby nic nie zginęło...