Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/162

 — Należę do biura prefektury i mam dopełnić rewizji i spisu wózków ręcznych, kóre pan wynajmuje.
 — Ależ — zauważył dyrektor zakładu, którego właścicielką, jak wiemy, była Julia Tordier — ta rewizja była tylko co dokonana w styczniu...
 — Widocznie była nie wystarczającą, gdyż otrzymałem polecenie spisania dokładnego ilości pańskich wózków.
 — Proszę wejść.
 Rewident wszedł do gabinetu i rzucił dokoła spojrzenie bystre i badawcze.
 — Wszak ten zakład należy do firmy Tordier, a pan jest jej pełnomocnikiem? — zapytał następnie.
 — Tak, panie.
 — Iloma wózkami rozporządza firma?
 — Ma pięćset czterdzieści osiem.
 — Ile, pan powiada?
 — Pięćset czterdzieści osiem.
 — Chyba nie dosłyszałem.
 — Dlaczego.
 — Bo, według udzielonych mi skądinąd wiadomości różnica w cyfrze jest ogromna.
 — A jakaż cyfra podana panu kontrolerowi?
 — Tysiąc.
 Staruszek podniósł ręce ku sufitu.
 — Co pan mówi. Tysiąc wózków! Ależ to niepodobna! Firma Tordier posiada, jak powtarzam panu, tylko pięćset czterdzieści osiem i to w trzech miejscach.
 — To pan ich tutaj nie trzyma wszystkich?
 — Dziedziniec byłby za mały dla ich pomieszczenia... My tutaj mamy ich na składzie tylko sto osiemdziesiąt cztery.
 — Ileż zysku przynoszą te wózki?
 — Od każdego bierze się dziennie tylko dziesięć su.
 — To jest pięćset czterdzieści osiem franków dziennie.
156