Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/52

ze spadku, który ci może zapewnić przyśłość. Wiem zresztą, że gdybym ja był w potrzebie, zrobiłbyś to samo.
 — Oddałbym wszystko, ażeby ci się tylko wywzajemnić.
 — Idź teraz i zastaw zegarek, pożyczą ci przecież tyle pieniędzy, że na podróż wystarczy. Później jeżeli ci się fortuna uśmiechnie, to go wykupisz jeśli ja przedtem nie będę w stanie tego uczynić.
 — Przyjmuję twoją ofiarę — rzekł Paweł, ściskając rękę przyjaciela — wierz mi, że nigdy nie zapomną tego, coś dla mnie uczynił.
 — Ani słowa więcej o tem — przerwał Gaston. — Kiedy masz zamiar jechać?
 — Dziś wieczorem; im wcześniej tem lepiel.
 — Kiedyż spodziewasz się wrócić?
 — Nie wiem; pobyt mój zależeć będzie od różnych okoliczności, ale z Joigny napiszę do ciebie.
 — Liczę więc na pewno na list od ciebie, a teraz do widzenia. Życzę ci z całego serca powodzenia. — W tej chwili spojrzenie jego zatrzymało się na przeciwległem oknie.
 — Idź już, mój kochany, pozwól mi korzystać z tej krótkiej może chwilki, którą mi mój piękny model łaskawie, choć bezwiednie, przeznacza.
 — Czy znowu się zjawiła?
 — Tak, przypatrz się jej.
 — Jest ona rzeczywiście bardzo ładną — mówił Paweł — pojmuję więc twój zachwyt. Jak tylko