Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/438

sobie jej współdziałanie, począł przygotowywać do tego, co się stać miało, Gastona.
 Pewnego razu, gdy znalazł się z nim sam, jako dozorca, i gdy nikogo więcej w całym pałacu nie było, zaczął rozmowę z obłąkanym o jego córce.
 — Prawda — rzekł — iż pani hrabina obiecała panu oddać córkę?
 — Oh tak, przyrzekała mi to kilkakrotnie.
 — Nie dotrzymała wszakże... Co do mnie atoli, ja dotrzymuję moich obietnic... Miałeś pan już tego dowód. Czyż nie ja zainstalowałem się w domu zdrowia doktora Sardat, czyż nie ja przez kraty twojego więzienia powiedziałem ci: Odwagi, wkrótce będziesz wolnym?
 — Tak, to ty! to pan! nie zapomniałem tego i nie zapomnę nigdy w życiu.
 — I obietnicę spełniłem, w kilka dni potem dzięki mnie zostałeś pan wolnym.
 — To prawda.
 — Więc, gdybym ci powiedział: Zdaje mi się żem odnalazł twoją córkę Paulinę, mógłbyś mi uwierzyć, że nie kłamię, tak samo jak nie kłamałem dotąd...
 Gaston drżał na całem ciele.
 — Uwierzę ci szeptał — tylko mów, mów prędko. Czy wiesz gdzie jest moja córka i czy możesz mi ją przyprowadzić?... Gdzie ją znalazłeś, w jaki sposób ją odkryłeś?
 Jeżeli pan chcesz tego, opowiem. Pozwól jednak, że naprzód zbiorę moje wspomnienia.