Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/314

 — Czy dawno już tu mieszkają?
 — Chyba nie więcej niż rok...
 — W takim razie omyliłem się... Wprowadziło mię w błąd podobieństwo... Ile się należy?
 — Czterdzieści ośm franków.
 Touret wyjął pieniądze, i płacąc, zapytał z udaną obojętnością:
 — Czy ta młoda pani często tu przychodzi?
 — Codzień. Gdyby nie widziała swej córeczki rozchorowałaby się. To dobra matka.
 — Do widzenia, kochana pani — rzekł Touret i odszedł w stronę stawu.
 — No teraz już jestem pewnym — mówił do siebie, zacierając ręce z zadowoleniem — Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że odszukałem nareście Teresę Daumont. Ten Gaston Dauberive jest właścicielem spinki znalezionej w jego pokoju i oznaczonej cyframi G. D.
 Doszedł do stacji Orry-la-Ville, wsiadł do pociągu i odjechał do Paryża. O godzinie czwartej dzwonił już do mieszkania Daumontów. Eugenja, usłyszawszy z przedpokoju głos jego, podeszła i zaprosiła go do salonu.
 — Cóż za wypadek szczęśliwy sprowadza pana do nas? — zawołał Robert Daumont, Witając Toureta.
 — Zaraz powiem, lecz przedewszystkiem poproszę panią, by raczyła się przekonać, czy drzwi są zamknięte; tego bowiem co mam powiedzieć nikt nie powinien słyszeć.