Strona:PL Daudet - Mała parafia (2).pdf/177

 „Wiesz, że jesteś łotrem, lecz będziesz tchórzem, jeżeli pomimo żołnierskiego munduru i t. d.“
 Ręce generała drżały a twarz trupio zbladła.
 „Play" zawołał dźwięczny, młody głos męzki, dolatując wśród ciszy od strony grających w piłkę i przy angielskiej zabawie używających angielskiego języka.
 Przeczytawszy list, generał rzekł zwolna i z powagą:
 — Po wczorajszem spotkaniu w lesie, należało się tego spodziewać.
 Księżna rzuciła się na ławkę, wybuchając:
 — Jakto?... Przecież tyle pieniędzy już zapłaciłam z tego powodu i jestem gotowa jeszcze dać więcej... więc czegóż tym ludziom potrzeba, aby zostawili nas w spokoju?
 — Niewszystko można opłacić pieniędzmi, moja droga... Wreszcie mąż nie dostał ani grosza i ręczę ci, że napróżnobyś czyniła starania w tej mierze. Zabrano mu żonę, więc się o to gniewa, co jest rzeczą zupełnie naturalną i mojem zdaniem Karlexis nie może się uchylać od dania mu satysfakcyi.
 — Mężu; co też ty mówisz!... Czyż nie pamiętasz, co sam niedawno twierdziłeś, iż Ryszard Fenigan włada po mistrzowsku wszelką bronią?
 — Cóż zrobić?... Karlexis jest żołnierzem i bić się powinien, skoro mu ubliżają...
 — Nie pokażę mu tego listu.