Ale ze cnoty wrodzonej
I rozumem ozdobionej.
Abstemius 93 De leone, porcum sibi socium eligente.
Komór zimie, kiedy umarzł
I, coby jadł, nie nalazł,
Do pczół sie, nędznik, pokusił,
Zaby żywności uprosił;
A za to im obiecował, 5
Jeśliby u nich pomieszkał,
Ich dzieci uczyć piskania.
Gędźby i wszego śpiewania.
Tedy mu rzekła jedna pczoła:
„Złać, komorze, twoja szkoła: 10
„Wszyscy twoi uczniowie
„Muszą być zawżdy nędznikowie.
„Myć swoje dzieci uczymy,
„Co im pożyteczno wiemy:
„Prace, miary aby miały, 15
„Indzie chleba nie żebrały“.
Tego syna każy uczyć,
Coć ma może z pożytkiem być;
Niechaj sie pracy nałoży:
Tać go nigdy nie zuboży. 20
Abstemius 94 De culice, cibum et hospitium 21b ape petente. — FE (241) O komorze z pszczołą. — Rej Zw. IV, 49 Niedbałość przygody. — por. A. Chrapowicki ZP (XVI, część I, 64) Osy i pszczoły. — por. Krasicki B I, 12 Pszczoła i szerszeń. ~ Ławrynowicz 29 Komór i pszczoły.
