Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/377

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


On, iż nie barzo głupi był,
A jej fałszu już był skusił.
Słowa zdradne jej zrozumiał
A tako jej odpowiedział:
„Rad, ma miła, twą wolą znam        25
„I tej miłości przyzwalam:
„Bądźże moją, a ja twoim,
„Ciągnimyż tak jarzmem równym!
„Aleć sie zdrady wystrzegam
„Pierwych upadki pamiętam,        30
„A z tych łatwie dogadać,
„Co sie może potym przydać.
„Pczoła sie cisu wiaruje,
„Iż na nim jad zawżdy czuje:
„Ta, która wczora zdradziła,        35
„Dzisia sie nie polepszyła”.
Bowiem, kim kurwa wiłuje,
Datek tylko ona miłuje:
O twą personę nic nie dba,
Kiedy jedno pieniądze ma.        40

Romulus III, 10: Hervieux (II 218) Meretix et iuvenis, Phaedrus Append 29 Meretrix et iuvenis. St (155) De meretrice et iuvene. C (IOO) U fregijřce a o mládency.

180. Żywot starszego uczy młodszego.

Ociec miał syna młodego,
O swe kaźni niedbałego:
Nie chcąc słuchać starszej rady,
Czynił z głupimi biesiady.
Starzec, aby sie syn karał,        5
Sługam jego winy wkładał;