Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/228

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


(28) O żórawiach z oraczem. — Minasowicz (115) Oracz i bocian. EW 75 Chłop i bocian. — (Jakubowski 101 Ptasznik, kobuz i skowronek. L VI, 15 L'oiseleur, l’autour et l’alouette). — A. R. PWB (XV, 322) Ptasznik i sokół..

44. Miejsce i czas często śmiałości przydawa.

Jagnię, gdy w dobrym chlewie ostało,
Widząc wilka, tak mu łajało,
Mówiąc: „Baczęć chytrość twoję,
„Aleć sie, wilku, ciebie nie boję“!
Rzekł wilk: „Możesz pyszno mówić,        5
„Iżci nie mogę k tobie przyść;
„Ale, by tamo nie siedział.
„Mierniejby snać odpowiadał“.
Mnodzyciem barzo fukają,
Gdy w twarde miejsca dufają,        10
A człowieka straszliwego,
Uźrzysz pod czasem śmiałego.

Rimicius: D (171) De agno et lupo. [H 135 Ἔριφος ϰαὶ λύϰος]. — FE (32) O koźlęciu z wilkiem. — EW 54 Baranek i wilk. — Ławrynowicz 26 Kozieł i wilk.

45. Prozna chwała.

Bóg był niegdy ptaki zebrał,
Aby im też króla wybrał,
Iż, któryby z nich cudniejszy,
Byłby królestwa godniejszy.
Wrona, gdy to usłyszała        5
I swą żadność na sie znała,
Cudnych ptaków pierza nabyła
A w ono sie przyprawiła.