jego posłannictwem jest przez chłostę komedyi sprowadzić poprawę i uzdrowienie społeczeństwa.
Ponieważ jednak mściwy Kleon oskarżył go przed sądem, iż jest cudzoziemcem, aby raz na zawsze zniszczyć Arystofanesa jako komedyopisarza, (było bowiem prawo, że o chór do komedyi może prosić archonta tylko rodowity Ateńczyk[1], a skutki tej skargi były dla Arystofanesa fatalne, nigdy bowiem już nie występował z komedyą pod swojem imieniem), przeto, aby nie drażnić rudego łapiskóry, postanowił Muzę swą odwrócić na jakiś czas od polityki w sfery społeczno-naukowe; zapuścił więc nóż operacyjny w mniej niebezpieczny, a jednak niesłychanie społecznie ważny element postępowców i pozytywistów ateńskich.
Bystry jego wzrok widział od dawna, że nietylko w sprawach rzeczypospolitej i jej rządu, lecz i w życiu prywatnem ― stary obyczaj i stare życia codziennego podwaliny i zasady tego pokolenia, które wydało „Marathonomachów“, bohaterów z pod Artemisjon, Salaminy i Maratonu, że, jednem słowem, wielka puścizna ojców zaczyna się gwałtownie rysować, rozkładać, psuć: z dnia na dzień rośnie liczba ludzi, pragnących namiętnie odmiany i jakichś nowych kierunków, nowych haseł i poglądów, bryzgających ojcom zarzutem wstecznictwa dlatego, że bronili dawnych ideałów nie ufając na ślepo nowinkom i wiedząc z doświadczenia, że nie zawsze gorączka rozwoju i ewolucyjnych przemian oznacza postęp; rozwój i wymiana materyi odbywa się przecież na ogromną skalę i w przeyspieszonem tempie w pewnych
- ↑ Ojciec poety był jak się zdaje Ajginetą, chociaż sam poeta rodził się i wychował w Atenach z matki Zenodory, rodowitej Atenki.
