Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/84

wiwszy się ze skazanym na wygnanie gościem, pogrążyła się w czytaniu, Riderhood jednak zbliżył się raz jeszcze do okienka, mówiąc:
 — Pani jest niesprawiedliwa dla mnie.
 Monarchini Abigail zmarszczyła brwi i czytała dalej.
 — Panno Abbej — rzekł znów Riderhood, — czy mógłbym powiedzieć jeszcze ostatnie słówko?
 Rzuciła mu ukośne spojrzenie, czem ośmielony, przechylił się prawie połową ciała przez okienko, jakby zamierzał wpaść do baru.
 — Mówcie, co tam macie, ale się śpieszcie — rozkazała Abigail.
 — Czy to dlatego nie wolno mi przychodzić, że się pani boi?
 — Nie boję się was, Riderhood ani troszkę, zapamiętajcie to sobie — rzekła pogardliwie Abigail.
 — Nie to chciałem powiedzieć, broń Boże...
 — Więc co? proszę was Riderhood, mówcie zrozumiale.
 — Bo widzi pani, lżej by mi było na sercu, bez obrazy waszej, gdybym się dowiedział, za co mnie pani wyścigała z pod „Sześciu tragarzy“, podczas kiedy taki Gaffer...
 Na dźwięk tego imienia, jakby chmura przesunęła się przez oblicze panny Potterson.
 — Gaffer — rzekła — nie był nigdy karany.
 — Tak, nie był dotąd w kryminale, ale są tacy, którzy posądzają go o gorsze kawały, niż to, co się mnie zdarzyło.
 — Któż go posądza?
 — Ja pierwszy.