Strona:PL Bronisława Ostrowska - Tartak słoneczny.djvu/11

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

odchyleń stokrotnych!
Tajnico wszystkich siewów, zwiędnień i rozkwitów,
błogosławieństwo szczytów
prostych i samotnych.

Pierwsza linja — to stugłosy, śpiewający, roztęskniony boru wzlot.
Druga linja — to śmiertelny grot
ciosu, złomu; linja poziomu,
którą wykreśla zgon.
Obręcz czerwona,
znacząca skazane pnie,
piła ostrzona,
topór, co tnie.

O rozpostarte miłościwie ramiona,
o wichry, o kołysania, o śpiewy!...
O starodrzewy...
Głową skrzydlatą o ziem... o ziem... o ziem!...
Czemżeście były?... snem?!

Druga linja — to poziom; widnokrężnem ostrzem
przecinająca pion
przecięciem jak najprostszem.

O tajemnico dokonań odwiecznych,
pieczęci złoto,