Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 01.djvu/181

wały się na nowych miejscach, przesiąkały się nawzajem lub wypierały z zajmowanych stanowisk.
 Glob tymczasem wciąż krążył, i zdawało mi się, że wykonał setki tysięcy obrotów.
 — Czy to ma być historja ludzkości? — spytałem stojącego przy mnie botanika.
 Skinął głową na znak potwierdzenia.
 — Dobrze — ale gdzie są sztuki, wiedza?…
 Uśmiechnął się smutnie.
 — Gdzie świadomość, miłość, nienawiść, pragnienia?…
 — Cha! cha! cha!… — śmiał się cicho.
 — Słowem — gdzie tu są ludzkie dusze i serca?…
 — Cha! cha! cha!…
 Zachowanie się jego oburzyło mnie.
 — Kto ty jesteś?… — zapytałem.
 W tej chwili znalazłem się napowrót w ogrodzie, obok kamienia, którego niekształtne plamy kąpały się w blaskach księżyca.
 Towarzysz mój znikł, alem go już poznał po szyderstwie i melancholji.

KONIEC TOMU PIERWSZEGO