kocha!...) moja kuzynka robi na mnie dziwne wrażenie. Dawniej uważałem ją za wyjątkową, dziś wydaje mi się pospolitą, dawniej wzniosła, dziś jest płaska... Ale to tylko chwilami i jeszcze ostrzegam, że mogę się mylić.
Pani Wąsowska uśmiechnęła się...
— Podobno — rzekła — ile razy mężczyzna patrzy na kobietę, szatan zakłada mu różowe okulary.
— Czasami zdejmuje.
— Ale nie bez cierpień — odpowiedziała pani Wąsowska. — Wiesz pan co — dodała — ponieważ jesteśmy prawie kuzynami, mówmy sobie ty...
— Bardzo dziękuję.
— Dlaczego?
— Nie mam zamiaru być wielbicielem pani.
— Ja proponuję panu przyjaźń.
— Właśnie. Jestto mostek, po którym...
W tej chwili panna Izabela wstała nagle od swego stolika i podeszła do nich; była wzburzona.
— Porzucasz mistrza? — spytała ją pani Wąsowska.
— Ależ to jest impertynent! — rzekła panna Izabela tonem, w którym czuć było gniew...
— Bardzom kontent, kuzynko, że tak prędko poznałaś się na tym poliszynelu — odezwał się Ochocki. — Może pani siądzie?...
Ale panna Izabela rzuciła na niego piorunujące
Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/190
Ta strona została uwierzytelniona.
