Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/327

 Stuknął się palcem w czoło.
 — Dlaczego nazywacie go waryatem?
 — Niemożna inaczej nazywać człowieka — odpowiedział Jumart — który sądzi, że uda mu się zmniejszyć ciężar gatunkowy ciał, czy tylko metalów, bo już nie pamiętam...
 Wokulski pożegnał go i poszedł do swego numeru.
 „Cóżto za dziwne miasto — myślał — gdzie znajdują się poszukiwacze skarbów, najemni obrońcy honoru, dystyngowane damy, które handlują tajemnicami, kelnerzy rozprawiający o chemii i chemicy, którzy chcą zmniejszać ciężar gatunkowy ciał!...“
 Przed piątą w numerze zjawił się Geist; był jakiś rozdrażniony i zamknął za sobą drzwi na klucz.
 — Panie Siuzę — rzekł — wiele mi na tem zależy, ażebyśmy się porozumieli... Powiedz mi, czy masz jakie obowiązki: żonę, dzieci?... Chociaż — nie zdaje mi się...
 — Nie mam nikogo.
 — I majątek masz? Milion...
 — Prawie.
 — A powiedz mi — mówił Geist — dlaczego ty myślisz o samobójstwie?...
 Wokulski wstrząsnął się.
 — To było chwilowe — rzekł. — Doznałem zawrotu w balonie...