Ta strona została przepisana.
SCENA VIII.
Susceptowicz (sam).
Czekam na Pana, usłużę mu z ochotą... (gdy odeydzie) i odrwię ciebie tak, iak ty innych odrwiewasz. Wszak oszusta wolno oszukać. Oy gdyby się tylko prędko ożenił! Jego, żonka będzie moią fortuną. Ona go nienawidzi, a ia ią kocham. — Przez podchlepstwo, przez służące, przez plotki, muszę się wkraść do iéy serduszka, a przez nię do szkatuły Pana Regenta. O potwarzy! do ciebie się zawsze udawać będę. Ty iesteś to primum mobile, na którém się świat dzisieyszy obraca; ty iesteś tym mistycznym balonem, który dowcipnych śmiałków, z nizkiéy bardzo klassy, na wysokie powynosił stopnie.
KONIEC AKTU PIERWSZEGO.
