Strona:PL Bogdanowicz Edmund - Sępie gniazdo.djvu/078

Ratować każde dziecko w niebezpieczeństwie było moim obowiązkiem.
 — Pięknie mówisz, caballero... Ale należy ci się nagroda. Nasz pan don Alonzo Vasquez przesyła ci przeze mnie tę oto sakiewkę.
 I wyciągnął ku Piotrusiowi rękę z sakiewką, przez której oka przeglądały złote uncje (monety).
 Piotruś odsunął rękę z sakiewką.
 — Nic mi się nie należy. Nie płaci się za spełnienie obowiązku.
 Hiszpan spojrzał na Piotrusia ze zdziwieniem.
 — Nie chcesz więc złota!... Dumny jesteś, jak hidalgo, choć wyglądasz na zwyczajnego indios... Nie moja to jednak rzecz, ale wierzaj, weź pieniądze, to ci się w każdym razie należy za skórę jaguara.
 — Ofiaruję ją wam w całości — oświadczył Piotruś — a teraz pozwólcie mi odjechać.
 — No, no! — pokiwał głową jeździec. — Jakem mayordomo Sanchez, tak mi się to jeszcze nie zdarzyło... Niechże wiem chociaż twoje imię, caballero.