Strona:PL Björnstjerne Björnson - Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza.djvu/145

IX.

 Guttorm i Karen Solbakken, skończyli właśnie jeść, gdy weszła zadyszana i zarumieniona Synnöwe.
 — Gdzieżeś to była, drogie dziecko! — zawołała Karen.
 — Rozmawiałam z Ingrid! — odrzekła Synnöwe i zdjęła z głowy chustkę. Ojciec tymczasem szukał książki w szafie.
 — Cóż to takiego być mogło, że trwało tyle czasu?
 — O... nic wielkiego!
 — Lepiej było trzymać się nas! — mówiła matka, przynosząc jej jedzenie.
 Synnöwe siadła przy stole, a matka naprzeciw niej i ciągnęła dalej.
 — Czy był kto jeszcze przy tej rozmowie?
 — Był! — przyznała Synnöwe.
 — Nie zabraniaj że jej rozmowy z ludźmi! — ozwał się w tej chwili ojciec.
 — Nie zabraniam! — odrzekła matka nieco łagodniej. — Ale przecież powinna mieć wzgląd na rodziców.
 Na to nie odpowiedział nikt.