źiemiá/ zeby ſpołem mießkáli/ ábowiem byłá májętność ich wielka ták że nie mogli mießkáć poſpołu. Y wßczął śię poſwarek miedzy páſterzmi trzody Abrámowey: y miedzy páſterzmi trzody Lotowey. Cánánejczyk y Ferezejczyk mięßkał ná onczás wźiemi. Rzekł tedy Abrám do Lothá: Niech proßę[1] niebędźie ſwaru miedzy mną y miedzy tobą: tákże miedy páſterźmi twojemi: po niewżeſmy bráćia. Yza niewßyſká źiemiá jeſt przed obliczem twojem? odłącz śię proßę odemnie/ jeśli wlewo poijdźieß. ia pojdę w práwo/ á ieśli ty wpráwo/ ia śię udam wlewo. Tedy podniożßy Lot oczy ſwe/ obaczył wßyſtkę równinę nád Jordanem / iż wßyſtká wilgotna byłá przed tym niż zátráćił Pan Sodomę y Gomorrhę/ jáko Sad Páńſki y jáko źiemiá Egipſka idąc do Sohár. Y obrał ſobie Lot wßyſtkę one rowninę nád Jordanem/ y odßedł Lot ku wſchodu ſłońcá/ y rozłączyli śię bráćia jeden od drugiego. Abrám mießkał w źiemi Chánánejſkiey: á Lot mießkał w mieśćiech oney rowniny y rozbił namiot áż do Sodomy. Ale ludźie w Sodomie byli źli[2] y wielcy grzeßnicy przed Pánem.
Y rzekł Pan do Abrámá / potem gdy śię odłączył Lot od niego. Podnieś teraz oczy ſwe / á pojrzy zmiejſća ná ktorymeś teraz ná pułnocy/ y ná południe/ y ná wſchod/ y ná zachod słońca. Wßyſtkę bowiem źiemię ktorą ty widźiß/[3] dam tobie/ y naśieniu twemu áż ná wieki. A rozmnożę naśienie twoje jáko proch źiemie/ bo jeśli kto będzie mogł zliczyć proch źiemie / tedy y naśienie twoje zliczone będźie. Wſtańże/ zchodź tę źiemię w dłuż y wßerż/ bo ją tobie dam. Rußywßy śię tedy z namiotem Abrám / przyßedł y mießkał w rowinách Mámre / ktory ſą w Hebron/ y zbudował tám ołtarz Pánu.
Abrám Lotá pojmánego wywobodźił, 19 Melchiſedek mu błogosłáwi: ktoremu Abrám dźieśięcinę in oddaje.
zterej
Yſtáło śię zá dni Amráfelá Krolá Senáársſkiego/ Ariochá krolá Elláſársſkiego/ Chodorláhomorá Krolá Elámſkiego. Ze podnieśli wojnę przećiw Berowi Krolowi Sodomſkiemu / y przećiw Berśie Krolowi Gomorſkiemu / y Senáábowi Krolowi Adámáckiemu / y Semeberowi krolowi Seboimſkiemu / y krolowi Belámſkiemu / to jeſt/ Segorſkiemu. Wßyſcy ći zćiągnęli śię w dolinę Siddim / tá jeſt teraz morzem ſłonem. Bo ći dwánaśćie lat ſłużyli Chodorláhomerowi/ á trzynaſtego roku odſtąpili od niego. A ták roku czternaſtego wyćiągnął Chodorláhomer zkrolmi ktorzy znim byli y poráźił[4] Ráfáimy w Aſtárot Kárnáimie / y Zuzymy w Hámie/ y Emimy w Eáwie Káriáłáim. Tákże Chorejczyki ná gorze ich Seir/ áz do rowniny Párán/ ktora jeſt przy pußczy. Potem śię wroćili / y przyćiągneli do En Miſpát ktora jeſt Kádes/ y wybili wßyſtkę kránę Amálechitow: ták że też Amorrejczyká mießkájącego w Háſeſontámár.
TEdy wyćiągnął krol Sodomſki y krol Gomorſki / y krol Adámáckj / y krol Seboijmſki / y krol Belámſki / to ieſt Segorſki / y ußykowáli śię ku bitwie przećiwko im w dolinie Syddim. Przećiwko chodorláhomerowi Krolowi Elámickiemu / y Thádálowi Krolowi Goimſkiemu / y Amráfelowi Krolowi Senáárſkiemu / y Ariochowi Krolowi Eláſárſkiemu / czterej krolowie/ przećiw piąći. A w oney dolinie Syddim było wiele ſtudźien iłowátych y zućiekáli krol Sodomſkj y Gomorſki/ á polegli tám / á ktorzy zoſtáli/ ná gorę ućiekli. A zábrawßy wßyſtkę májętność Sodomſką y Gomorſką/ y wßyſkę żywność ich/ odćiągneli. Zábráli też Lotá Synowcá Abrámowego/ y májętność jego/ y poßli: bo on mießkał w Sodomie.
Y przyßedł jeden ktory ußedł/ y oznájmił to Abrámowi Hebrej-
