Przejdź do zawartości

Strona:PL Bełza Władysław - Katechizm polskiego dziecka (1912).djvu/037

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
Do polskiego chłopięcia.

□ □


Nie płacz, nie płacz synku drogi,
Żeś na ziemi swej ubogi!
Że nie miecz ci ani radło,
Lecz tułactwo w doli padło,
Żeś łzy tylko i cierpienia,
Odziedziczył z twego mienia.

Przez Bóg żywy, to fałsz dziecię!
Naprzód wziąłeś na tym świecie
To, co rodu twego znakiem:
Imię zacne żeś Polakiem.

A czy wiesz ty, ile cześci,
Krwi i chwały w niem się mieści?