Strona:PL Barewicz O powstaniu mowy Demostenesa.pdf/9

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

mimo, że Eubulos następnie przeprowadził prawo naznaczające karę śmierci na tego, ktoby się poważył stawiać wniosek o innem użyciu nadwyżek niż na teoryka[1], musiał lud palcami wskazywać na Midyasza jako na sprawcę tego nieszczęścia.

 Wśród tych wewnętrznych zaburzeń, których Haupt nie waha się porównywać z zaburzeniami za Peryklesa, kiedy ofiarą ich padł Efialtes, lub w Rzymie za czasów Grakchów, właśnie, gdy rada wysłała była pomoc osaczonemu pod Tamynaj Focyonowi, wpadł Midyasz podczas uroczystości Dyonizyjskich do teatru podczas popisu chóru i wymierzył policzek Demostenesowi w obec przybyszy z całej Grecyi, by mu odebrać tem możność ubiegania się o pierwszą nagrodę[2]. Niesłychany ten czyn wywołał ogólne zgorszenie i oburzenie, gdyż zakłócenie wesołości publicznej podczas Dyonizyów poczytywano za zbrodnię. Korzystając z powszechnego oburzenia, by uzyskać praeiudicium ze strony ludu, wytoczył Demostenes sprawę swą w formie t. z. προβόλή, która się wyrobiła pod wpływem stosunków ateńskich[3]. Dzień po Dyonizyach był przeznaczony na ekklezyę w teatrze, w której miano wytaczać skargi o zakłócenie spokoju publicznego podczas tych uroczystości świątecznych (ίερομηνία). Osądzając wniesione skargi, nie powodował się w takich wypadkach lud wcale zwykłą pobłażliwością lecz wydawał bardzo surowy wyrok[4]. Licząc na to wytoczył mowca swą skargę w oznaczonym dniu. Opowiada sam o przebiegu jej[5]. Groźby i prośby Midyasza jakoteź wielu możnych, którzy się za nim wstawiali, nie pomogły[6]. Zgromadzony w teatrze lud uznał zniewagę mowcy naruszeniem spokoju publicznego w dniu uroczystym (άδικείν περί τήν έορτήν)[7]. Uzyskawszy

  1. ↑ Schäfer l. c. II. str. 80.
  2. ↑ Dem. Mid. 163.
  3. ↑ Używano tej formy skargi przeciw potężnym przeciwnikom, których wpływowi mogli sędziowie łatwo ulec, by mieć w wyroku wydanym przez lud już pewne praeiudicium. Sprawa jednak jako res integra przechodziła przed trybunał sędziów, na co zdaje się wskazywać Dem. Mid. 97. 199, 204. 216. 218. 222. por. Meier-Schömann Antiquitates iuris publici graeci 1838. str. 232. Gilbert Handbuch d. griech Staatsalterthümer I. str. 289. Τίμηνα (grzywnę) oznaczał sam trybunał sądowy.
  4. ↑ Dem. Mid. 175-180. por. schol. Mid. 10.
  5. ↑ ibid. 216. 226.
  6. ↑ ibid. 214
  7. ↑ ibid 2. 9 28. 120. 199. 217. 227.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Barewicz_O_powstaniu_mowy_Demostenesa.pdf/9&oldid=3372236”