Wiadomo, że Demostenes nie grzeszył ani uprzejmością ani wyrozumiałością wobec swego otoczenia. Zasady jego polityczne, naruszając często interes jednostek, nie cieszyły się też bynajmniej popularnością. Od chwili więc, kiedy został efebem, miewał mowca ciągle zatargi prywatnej lub politycznej natury. Możnaby cały szereg jego wrogów wyliczyć, którzy przesuwają się w jego mowach przed naszemi oczami. Żaden jednak z nich nie doczekał się takiego rozgłosu u potomnych jak Midyasz, którego nazwisko weszło prawie w przysłowie na oznaczenie człowieka zuchwałego, pomiatającego wszystkimi[1]. έσται δέ περί αύτού βραχύς ό λόγος, κάν άνωθεν άρχεσθαι δοκώ.
Był on synem Kefizodora z Anagyrus. Rodzina jego należała do najbogatszych w Atenach. Miał brata starszego Trazylocha, znanego z procesu Demostenesa przeciw opiekunom[2]. Obydwaj synowie odziedziczyli po ojcu niezmierne bogactwa, będąc już sami pełnoletnimi[3]. Mówiąc o tem bogactwie, nie znajduje mowca słów na opisanie tegoż. Prócz niezmiernych obsza-
- ↑ cf. Luciani Jov. confut. e. 16 Μειδίας ό ύβριστής, idem Jov. trag. c. 48 έν όσοις δέ άγαθοίς Καλλίας καί Σαρδανάπαλλος ύπερτρυφώντες καί τών ύφ αύτοίς καταπτύοντες
- ↑ Wspominają o nim Böckh. Urkunden über d. att. Seewesen. 240. 491. 517. – Demosth. or. adv. Polyclem 52. in Aphob. II. 17. Mid. 80.
- ↑ 3) Dem. Mid. 157.
