Warmjacy używają drugiego przypadku przy negacji, genit. partit, np.: nie jam mniajsa w psiątki, kupuja chleba, codziań; przy czasownikach wyrażających strach, żądanie, chęć, jak: boja sia grzniotu, dolewać łoleju do łognia, narwać, jepk, grochu, i błędnie jak np.: prósić Matki Boski ło przyczyna (przyczynienie się).
Bziáłka (starop. białogłowa) kobieta zamężna lub wdowa; na stryja (brata ojca) mówią tu zwykle wuj (jak na brata matki), na żonę stryja: stryjna i wujna, na żonę wuja: wujna, na obie: ciotko! jak na niezamężne ciotki; na męża siostry matki: sfák; dzieci od braci i sióstr mianują się: pubracia (półbracia) i pusiostry, jak dzieci od jednego ojca a różnych matek albo tejże matki a różnych ojców. Mazurzy mówią na każdego rówieśnika: bracie, bratku, siostro, siostrzycko. Człek = człowiek, grubasa = grubas, Jakubasa (nazwisko). Ruchla, ruchełka = bukiet czyli równianka; chojina = sosna; chojniak = mały las mazurski; jeglija, jeglijka, po maz. jeglaska (na Gody) = jegła, świerka, w Zakopanem: smerek; jerzba = wierzba; jebłonka = jabłoń; kruszka = grusza; ziśnia = wiśnia; śwaczki, plomy = śliwki; jerzambzina = jarzębina. — Chmara (chmura) = wiele; gwáłt (gewaltig) = mnóstwo, dużo; siuła (siła) wiele, ile?; gráj (u psa) = wścieklizna; puścian (pościan) = cień; zupan = żupan (staropolska długa suknia); grzniotowa = niezdarna duża czapka; wanik i kaftan = kaftanik; portki, na Mazurach buksy = spodnie; skorznie = buty. Cias = czas; zietr = wiatr; siułka, siułeczka = chwilka; párowa = parów; łonaczyć, onaczyć = kręcić w słowach, wymawiać się; ciećwerzyć = symulować, udawać. Rangka, mangka męka), szczangka (szczęka), stangká (stęka), łusina czoło).
Podobny odbrzęk jak nasze „ń“ znajdujemy na niemieckiej Warmji w narzeczu dolnoniemieckiem (platt-
