Strona:PL Balzac - Marany.djvu/95

dztwo? Czy jesteś pan tego zdania, że należy ją przesłuchać?
 — Prokurator odpowiedział, wzruszywszy ramionami lekceważąco:
 — Montefiore i Diard, dodał, byli dwoma nicponiami dobrze znanemi. Pokojowa nic nie wiedziała o zbrodni. Poprzestańmy na tem.
 Lekarz dopełniał swojej czynności, oglądał Diarda i dyktował protokół pisarzowi.
 Nagle wpadł do pokoju Juany.
 — Pani...
 Juana, która już zrzuciła suknię zakrwawioną, wyszła na spotkanie lekarza.
 — Pani, rzekł nachylając się do ucha Hiszpanki, zabiłaś swego męża.
 — Tak, panie.
 ...I z tego wszystkiego wnosząc, dyktował dalej lekarz, nabraliśmy przekonania, ze Diard dobrowolnie sam odebrał sobie życie.
 — Czy skończyłeś pan? zapytał pisarza po chwili milczenia.
 — Skońccyłem, odrzekł pismak.
 Lekarz podpisał. Juana rzuciła na niego spojrzenie, z trudnością powstrzymując łzy, które chwilowo wilżyły jej oczy.
 — Panowie, rzekła do prokuratora, jestem cudzoziemką, Hiszpanką. Nie znam praw, nie znam nikogo w Bordeaux i proszę o wyświadczenie mi przysługi. Każcie wydać mi paszport do Hiszpanji.