Strona:PL Balzac - Cierpienia wynalazcy.djvu/191

biące więzienie nie jest naszem największem nieszczęściem!.. patrz!..
 Podała list Lucjana, który Dawid skwapliwie przeczytał; aby go pocieszyć, przytoczyła okrutny sąd adwokata o Lucjanie.
 — Jeśli Lucjan się zabił, to już się stało, rzekł Dawid; jeśli zaś nie stało się w tej chwili, nie zabije się już: nie potrafi, jak sam mówi, mieć woli dłużej niż jeden ranek...
 — Ale jak żyć w tej obawie?... wykrzyknęła siostra, która przebaczyła bratu prawie wszystko na myśl o jego śmierci.
 Powtórzyła mężowi propozycje, które Petit-Claud rzekomo uzyskał u Cointetów i które Dawid natychmiast przyjął z prawdziwem zadowoleniem.
 — Będziemy mieli z czego żyć w wiosce koło Houmeau, gdzie znajduje się fabryka Cointetów, a nie chcę już nic prócz spokoju! zawołał wynalazca. Jeśli Lucjan ukarał się śmiercią, będziemy mieli dosyć aby czekać fortuny po ojcu, jeśli zaś żyje jeszcze, biedny chłopiec potrafi się zastosować do naszych skromnych środków... Cointetowie zrobią z pewnością majątek na tem odkryciu; ale, ostatecznie, czemże jestem wobec kraju? Człowiekiem. Jeśli mój sekret wyjdzie na dobre ogółowi, będę zadowolony! Ot, droga Ewo, ani ty ani ja nie jesteśmy stworzeni na handlarzy. Nie mamy ani namiętności zysku, ani tej twardości w wypuszczeniu z mieszka pieniędzy, nawet najpracowiciej należnych, a to są, jak się zdaje, główne cnoty przemysłowca: te dwie odmiany sknerstwa nazywają ludzie przezornością i talentem do interesów!
 Uszczęśliwiona z tej zgodności zapatrywań, jednego z najsłodszych kwiatów miłości, interesy bowiem i poglądy mogą się nie zgadzać u dwojga nawet kochających się istot, Ewa poprosiła dozorcę aby posłał do Petit-Clauda słówko, w którem żądała uwolnienia Dawida, oznajmiając wzajem zgodę na zamierzony układ. W dziesięć minut, Petit-Claud zjawił się w ohydnej izbie i rzekł:
 — Niech pani wróci do domu, przyjdziemy niebawem... — No i cóż, drogi przyjacielu, rzekł Petit-Claud do Dawida, dałeś się więc chwycić! Jak mogłeś popełnić ten błąd aby wyjść z kryjówki?