Strona:PL Balzac - Blaski i nędze życia kurtyzany.djvu/151

co mam zaszczyt panu powiedzieć. Mimo iż nie będę się w niczem mięszał do pańskiej służby ani też silił się o usprawiedliwienie, będzie pan miał sposobność przekonać się, iż, w całej tej sprawie, jest ktoś, kogo wystrychnięto na dudka; w tej chwili, tym kimś jest pański sługa; później, powie pan sobie: „To ja“.
 I skłonił się prefektowi, który zamyślił się, aby ukryć swoje zdumienie. Peyrade wrócił do domu, z podciętemi rękami i nogami, pełen zimnej wściekłości na barona. Jedynie gruby bankier mógł zdradzić sekret skupiony w głowach Contensona, Peyrade’a i Corentina. Starzec podejrzewał bankiera, iż, osiągnąwszy cel, chciał się wymigać od zapłaty. Jedno widzenie wystarczyło mu, aby przejrzeć chytrość najchytrzejszego z bankierów.
 — Oszwabia cały świat, nawet nas, ale ja się zemszczę, mówił sobie stary. Nie prosiłem nigdy o nic Corentina, poproszę go aby mi pomógł zemścić się na tym worku złota. Ha! przeklęty baronie! dowiesz się co to ze mną sprawa, skoro, pewnego ranka, ujrzysz córkę swoją zniesławioną... Ale czy on kocha córkę?
 Ta katastrofa, która obalała jego nadzieje, posunęła Peyrade’a o dziesięć lat w jednym dniu. W rozmowie z wiernym Corentinem lamentował nad smutną przyszłością jaką przekazywał w spadku córce, swemu bóstwu, perle...
 — Będziemy pilnowali tej sprawy, mówił Corentin; trzeba najpierw wiedzieć, czy to bankier cię obwinił. Czy to było roztropne z naszej strony powoływać się na Gondreville’a?... Stary Malin zawiele nam zawdzięcza aby nie miał próbować nas zadławić; toteż kazałem śledzić zięcia jego, Kellera. Człowiek ten, wielki dudek w polityce, zdolny byłby umaczać palce w jakiem sprzysiężeniu dążącem do obalenia starszej linji... Jutro będę wiedział co się dzieje u Nucingena, czy widział swoją damulkę i kto nam spłatał tego figla... Nie rozpaczaj. Przedewszystkiem, prefekt nie długo będzie siedział na swej prefekturze... Czas jest brzemienny w rewolucje, a rewolucja to nasza mętna woda.
 Osobliwe gwiźnięcie rozległo się na ulicy.