Ta strona została uwierzytelniona.
O świętości i grzechu.
Ci, którzy wiedzieli o tych rzeczach, po wsze czasy z uśmiechem pogardzali „świętym“ z jego próżnością i fałszywą pokorą.
Woleli znajdować ludzi dumnych, co umieli żyć z podniesioną głową, niżeli łaknących żebraków pod drzwiami boskiej wspaniałości, niżeli żałosne dusze pokutnicze.
Znajdować chcieli tylko ludzi, co potrafią swe życie ukształtować, jak dzieło sztuki, nie zaś takich, co się pod życiem uginają, jak bydlę pod jarzmem. —
Kogo krzywda i grzech zdolne są wytrącić z jego kolei, ten niegodzien jest osiągnąć nagrody zwycięzcy. —
