Strona:PL August Czarnowski - Zielnik lekarski (wyd. 3).pdf/252

 LEN (Linum usitatissimum L) rośnie dziko na południu, u nas bywa uprawiany dla włókien i oleju, wyciskanego z siemienia. Wyciąg wodny (1 łyżka siemienia na filiżankę wody) uśmierza ból, działa łagodząco, osłaniająco i moczopędnie. Używa się z dobrym skutkiem przy cierpieniach dróg oddechowych (kaszel) oraz przy zatruciach. Olej lniany jest łagodnie działającym środkiem rozwalniającym. Przy otruciu śniedzią (rdzą miedzianą) daje się co kwadrans łyżkę oleju. Stosuje się również olej do klizm rozwalniających (3 łyżki oleju, łyżkę soli, 3 filiżanki wywaru rumiankowego i 8 gr twardego mydła). Olej zmieszany z wodą wapienną jest dobrym środkiem chłodzącym na oparzenia. Z pogniecionego siemienia robi się okłady na złagodzenie bólu i przyśpieszenie pęknięcia czyraków itp. Ciepłe okłady z siemienia kładzie się na brzuch przy kurczach żołądkowych.
 SENES rośnie na południu. Liście o nieprzyjemnym zapachu i gorzkim smaku działają przeczyszczająco. Używa się naparu z 10 gramów na pół litra wody; pije się po trochu, aż do skutku.
 SZABLAK POSPOLITY czyli FASOLA (Phaseolus vulgaris L). Herbata z łupin strączkowych fasoli stosowana jest przy wodnej puchlinie, cukrzycy, chorobach nerkowych, przede wszystkim zaś przy reumatyzmie.