SKŁADNIKI: 30 do 40% inuliny (glikozyd), helenina (kamfora alantowa), żywica, alantol i wolny kwas octowy.
DZIAŁANIE: wykrztuśne, moczopędne, podniecające, odkażające; wzmacnia żołądek, pobudza miesiączkowanie.
UŻYTEK z korzenia w naparze lub odwarze (15 do 30 gr na litr wody). Jako środek wewnętrzny stosuje się w małych dawkach przy osłabieniu czynności narządów trawienia, kolkach, zaflegmieniu płuc (jako wykrztuśnik), zatrzymaniu odpływów miesięcznych. Jako środek zewnętrzny używa się przeciw pryszczom, pokrzywce, parchom, świerzbowi.
Zbyt duże dawki wywołują wymioty. Celem łatwiejszego rozmiękczenia flegmy w chorobach dróg oddechowych zaleca się potłuczony korzeń omanu z miodem.
Biegański zaleca stosowanie poszczególnych składników korzenia w następujących chorobach: inuliny przy cukrzycy, heleniny przy przeziębieniach, jako środek wykrztuśny, a nadto w ogóle jako środek dezynfekujący, alantol przy porażeniach dróg oddechowych jako antisepticum.
CENA: 100 kg korzenia (Radix Helenii) 150—200 zł.
O. — Drzewo, powszechnie znane, pochodzące z Persji, uprawiane w ogrodach i przy drogach o rozłożystych gałęziach i popielatej korze. Liście pierzasto złożone, składające się z kilku listków. Kwiaty męskie, zebrane w kotki, żeńskie — zielone, bez okwiatu. Owoce, otoczone mięsistą, zieloną powłoką. Smak liści i zielonych łupin owocu bardzo gorzki, zapach aromatyczny.
KWITNIE w maju.
UPRAWA: Lubi miejsca zaciszne, ciepłe, na żyznej, niezbyt wilgotnej ziemi. Rozmnaża się przez sadzenie orzechów jesienią lub na wiosnę.
