Ta strona została uwierzytelniona.
ZACZAROWANA KRYNICA.
U mej siostry cicho strzegą
Sadu kwietne żywopłoty,
Nard w nim — ulga serca mego, —
I cynamon pachnie złoty.
Z traw narcyzy lśnią, jak zorze,
Dyszą wonnym aromatem,
Rzekłbyś, drzewiej kwitły może
Nad Tygrysem i Eufratem.
Tam granaty zdobią tęczą
I szkarłatem swe korony,
Złotoskrzydłe pszczoły brzęczą,
Jak Edenu ciche dzwony.
Pośród sadu cud-krynicę
Kryją bluszcze, rój stokrótek,
Tej krynicy zdrojem sycę
Serce, gdy je trawi smutek.
