Strona:PL Anna Ciundziewicka - Gospodyni litewska.djvu/325

 Likier cytrynowy. Na garniec spirytusu pół garnca wody miękkiéj, skórek cytrynowych wierzchnich żółtych, jeśli świéże funt, jeśli suche pół funta, cynamonu pół łóta; moczyć to przez dwa tygodnie w cieple, potém odcedziwszy zaprawiać i filtrować, jak opisano w ogólnéj informacyi.
 Można też likier ten zaprawiać olejkiem i zafarbować lekko żółtym krokosem (obacz koloryzowanie wódek).
 Pomarańczowy. Zupełnie się tak zaprawia jak cytrynowy.
 Likier niebieski krwawnikowy. Tak samo się zupełnie urządza jak wódka krwawnikowa (obacz niżéj), z tą tylko różnicą, iż się na likier bierze 4 razy tyle cukru, co na wódkę.
 Likier kawiany. Patrz wódkę tego nazwiska (karta 309); odmianę w zaprawie stanowi większa proporcya cukru.
 Likier goździkowy. Biały się olejkiem zaprawia lub tak jak wódka goździkówka (na karcie 311), czerwony zaś następnym sposobem: na świéże listki kwiatowe karmazynowych goździków nalewać spirytus, gdy na słońcu postoi dni kilka, a goździki żółknąć zaczną, zlać z nich spirytus na świeże listki, z któremi gdy jeszcze dni kilka postoi, zcedzić go i zaprawić jak zwyczajnie. Jeśliby mało było zapachu, można dodać olejku, albo na garniec tego spirytusu wsypać ćwierć łóta nietłóczonych lecz przemytych goździków, i z niemi dać mu się nastać dni dziesięć, potém go zcedzić i zaprawując uważać, jeśli kolor nie jest piękny i czysty karmazynowy, to dodać kilka kropel witryolu białego, tak jak się mówiło o różanym likierze.
 Likier malinowy. Pociśnięte maliny odcedzić przez płótno, gdy sok z nich zciecze, ile się go weźmie szklanek, tyle też i cukru odmierzyć, a zasmażywszy ten ulep razy ze trzy, szumując go za każdą razą do o-