Wszelkie uczucie wynoszące człowieka po nad jego naturę zwierzęcą, oznacza panowanie Ducha nad materją i przybliża go do doskonałości.
909. Człowiek czy zawsze jest w stanie pokonać własnemi usiłowaniami swe namiętności?
„Tak jest, a częstokroć nawet bardzo słabemi usiłowaniami; woli mu tylko braknie. Niestety! jakże rzadki wśród was robi podobne usiłowania.“
910. Człowiek czy może znaleźć skuteczną pomoc w Duchach do zwyciężenia swych namiętności?
„Jeśli wzywa o to szczerze do Boga i do swego Ducha opiekuńczego, zapewne że Duchy dobre pośpieszą mu na pomoc, albowiem jest to ich posłannictwem.“ (459.)
911. Czyż nie ma namiętności tak silnych i tak nieprzezwyciężonych, gdzieby wola sama nie była dostateczną do opanowania ich?
„Mnóstwo jest osób, które mówią: chcę, ale ta wola jest tylko u nich w słowie; chcą one, ale bardzo zadowolone z tego, że się to nie stanie. Gdy się zdaje, że namiętność nie jest do pokonania, to oznaka, że Duch znajduje w niej upodobanie, w skutek swej niższości. Kto stara się je hamować, pojmuje swą istotę duchową, a pokonanie ich jest tryumfem Ducha nad materją.“
912. Jaki będzie środek najskuteczniejszy do zwalczenia przewagi cielesnej?
„Wyrzeczenie się samego siebie.“
913. Która wada jest najgorszą?
„Mówiliśmy niejednokrotnie, że jest nią samolubstwo: jest to źródło wszego złego. Badajcie każdą wadę, a niezawodnie na dnie jej znajdzie się samolubstwo; napróżno będziecie walczyli przeciwko niej, bo nie potraficie przezwyciężyć złego, dopóki jej z korzeniem nie wyrwiecie, t. j. póki nie zniszczycie
