Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/355

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

802. Ponieważ duchownictwu przeznaczono nadanie nowej cechy postępowi, dla czego Duchy nie chciały przyspieszyć postępu za pomocą, objawień tak powszechnych i tak jawnych, że największe nawet niedowiarki musieliby ostatecznie w nie uwierzyć?
„Chcielibyście cudów; ależ Bóg je rozsiewa garściami pomiędzy wami, a tymczasem macie wielu takich, co ich wcale uznawać nie chcą, Sam Chrystus czy przekonał spółczesnych cudami jakie dokazywał? Czyż nie macie pomiędzy sobą ludzi, którzy zaprzeczają czynom jawnym, odbywającym się przed ich oczyma? Czy nie macie i takich co powiadają, że nie uwierzą nawet wtedy, gdyby to widzieli na własne oczy? Nie; nie przez cuda Bóg chce naprowadzić na drogę prawdy człowieka, w swej dobroci pozostawia im On zasługę wynalezienia jej ze pomocą własnego rozsądku.“





ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY.
VIII. PRAWO RÓWNOŚCI.
1. Równość przyrodzona. 2. Nierówność zdolności. 3. Nierówności społeczne. 4. Nierówność bogactwa. 5. Próby bogactwa i nędzy. 6. Równouprawnienie mężczyzn i kobiet. 7. Równość w obec śmierci.
Równość przyrodzona.

803. Wszyscy ludzie czy są równi w obec Boga?
„Tak jest, bo wszyscy dążą do jednego celu, a Bóg ustanowił swe prawa dla całego świata Macie przysłowie: słońce świeci dla wszystkich, w tem powiedzeniu mówicie więcej jakby się to wam mogło zdawać.“
Wszyscy ludzie są poddani jednakim prawom natury, wszyscy rodzą się w jednakiej niemocy, są poddani jednakowym boleściom; a ciało bogacza tak samo niszczy się jak i ciało nędzarza