Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/26

 „Istoty cielesne stanowią świat widzialny czyli zmysłowy, a bezcielesne świat niewidzialny lub duchowy, t. j. należący do Duchów.
 „Świat duchowy jest światem zupełnym, pierwotnym, wiecznym, wprzód istniejącym i przeżywającym wszystko.
 „Świat cielesny po nim następuje, mógłby on przestać istnieć lub wcale nigdy nie istnieć, a rdzeń bytu świata duchowego przez to wcale nie zmieniłaby się.
 „Duchy czasowie oblekają się w powłokę cielesną, znikomą, której zniszczenie, śmierć, nadaje im znowu swobodę.
 „Z pomiędzy rozmaitych rodzajów istot cielesnych, Bóg wybrał rodzaj ludzki, dla wcielenia w niego Duchów, które doszły pewnego stopnia rozwoju, i ta jest przyczyna, nadająca im pewną wyższość moralną i umysłową po nad innymi rodzajami.
 „Dusza jest to Duch wcielony, któremu ciało tylko za powłokę służy.
 „Człowiek zawiera w sobie trzy rzeczy: 1. ciało czyli istotę materjalną, jednaką ze zwierzętami i ożywioną tym samym pierwiastkiem żywotnym; 2. duszę czyli istotę bezcielesną, Ducha wcielonego w ciało; 3. Zwięź, która łączy duszę z ciałem, pierwiastek pośredni pomiędzy Duchem a ciałem.
 „Takim sposobem człowiek posiada dwie natury: przez ciało ma naturę zwierząt, i dlatego posiada ich instynkta; a przez duszę, posiada naturę Duchów.
 „Zwięź czyli uźrocza (périsprit), która łączy ciało z Duchem, jest rodzajem powłoki na pół cielesnej. Najgrubsza powłoka niszczy się ze śmiercią, a Duch zostawia sobie powyższą, która stanowi dla niego rodzaj ciała eterycznego, niewidzialnego dla nas w stanie zwyczajnym, lecz dającego się widzieć i nawet dotykać w wyjątkowych wypadkach, jak n. p. w zjawiskach wizijnych.
 „Duch nie jest istotą oderwaną, nieokreśloną, która się myślą tylko pojąć daje, jest on istotą rzeczową, określić się dająca, którą w niektórych wypadkach zmysłami nawet poznawać możemy, jako to: wzrokiem, słuchem i dotykaniem.