Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/163

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

istoty żyjące, jest coś wielkiego i wzniosłego, gdzie znajdzie się rozwiązanie nie jednej zagadki.

Pojęcia, wrażenia i cierpienia Duchów.

237. Dusza gdy wchodzi w świat Duchów czy zachowuje pojęcia jakie miała za życia?
„Zachowuje, a oprócz tego dostaje inne, których dawniej nie posiadała, albowiem ciało było dla niej rodzajem grubej zasłony, która przed nią je zasłaniała. Rozum, to przymiot Ducha, który się nąjswobodniej objawia, gdy go nic nie krępuje.
238. Pojęcia i wiadomości Duchów czy są nieskończone, t. j. czy wiedzą one wszystko?
„Im więcej zbliżają się do doskonałości, tem więcej wiedzą, a gdy są wyższemi, wiedzą bardzo wiele; Duchy niższe są ciemne poniekąd we wszystkich rzeczach.“
239. Duchom czy jest wiadomy pierwiastek rzeczy?
„Zależy to od ich wyższości i czystości; Duchy niższe nie wiedzą w tej rzeczy więcej od ludzi.“
240. Czas czy pojmują Duchy tak samo jak i my?
„Nie; ztąd pochodzi, że wy nas w wielu razach, gdy przychodzi się oznaczyć czas lub epokę, pojąć nie możecie.“
Duchy żyją po za obrębem czasu, jak my go sobie ustanowiliśmy; trwanie w czasie, rzec można ginie dla nich, a wieki, tak długie dla nas, są w ich oczach chwilami tylko, znikającemi w wieczności, podobnie jak nikną nierówności powierzchni ziemi, w miarę wznoszenia się w górę.
141. Duchy czy mają dokładniejsze pojęcia o teraźniejszości od nas?
„Porównaćby to można do tego, co dobrze widzi ze ślepym, dorabiającym sobie pojęcia po omacku. Duchy widzą to, czego wy widzieć nie możecie; sąd więc ich musi być też odmienny; powtarzamy znowu, wszystko to zależy od stopnia ich wydoskonalenia.“
242. Jak dowiadują się Duchy o przeszłości i czy jest tutaj jaka granica dla nich?