Ta strona została uwierzytelniona.
XXXVI.
Sosna osamotniona
Stoi na skale lodowéj,
I drzemie cicho, stulona,
W swéj bieli zimnéj, śniegowéj...
Marzy i snuje swe żale,
Nad palmą w dalekim wschodzie,
Co tęskniąc na dzikiej skale,
Usycha w słońca zachodzie...
