Ta strona została skorygowana.
SCENA II.
Jenialkiewicz, Dolski, Aniela.
Aniela.
Co rozkażesz kochany wujaszku?
Jenialkiewicz.
Co rozkażę?
Aniela.
Kazałeś mnie zawołać.
Jenialkiewicz.
Kazałem cię zawołać... A tak... tak... kazałem zawołać. (Bierze ją pod rękę, wyprowadza na przód sceny, wpatruje się w nią w milczeniu — potem mówi:) Cóż?
Aniela.
Co wujaszku? (Krótkie milczenie.)
Jenialkiewicz.
Dobrze? Hę?
Aniela.
Dobrze.
Jenialkiewicz.
Wszystko dobrze? co?
Aniela.
Nic złego przynajmniéj.
Jenialkiewicz.
Kochane dziecię!
Aniela.
Jest pewnie coś do przepisania?
