Ta strona została przepisana.
Wacław.
Zostać może.
Papkin.
W samej rzeczy?
Wacław.
Nie inaczej.
(Papkin wychodzi środkowemi drzwiami)
SCENA III.
Wacław, Klara.
Klara.
Co wyrabiasz, o mój Boże!
Trzebaby mi być w rozpaczy,
Gdybym tylko czasu miała.
Wacław.
Cóż się stało? co się dzieje?
Klara.
Jeszcze mi się w oczy śmieje!
Ja wiem wszystko, bom słuchała —
Chcesz tu zostać.
Wacław.
Cóż w tém złego?
Klara.
Miej rozsądek.
Wacław.
Cóż mi z niego?
