Przejdź do zawartości

Strona:PL Aleksander Fredro - Dzieła tom IV.djvu/132

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
Gustaw.

Piszmy — lecz błądzisz w wymowie.
Niech głos czuć daje myśl zamkniętą w słowie,
A wyraz: kocham, obowiązki człeka
Ku sobie, ludziom i stwórcy wyrzeka;
Możnaż ozięble wymówić go kiedy?
Ty kochasz matkę, brata, przyjaciela,
Ja ciebie, ty mnie; dla próby więc tedy
Całą mu wartość niech twój głos udziela,
I ku mnie zwróci.

Aniela (patrząc na niego).

Kocham.

Gustaw.

Czucia mało;

(ucząc ją; z uczuciem).

Ja ciebie kocham.

Aniela (czulej).

Kocham.

Gustaw.

Zbyt nieśmiało.

Aniela.

Ach kocham, kocham.

Gustaw.

Coraz lepiej, brawo!
Powtarzaj często, douczysz się wprawą.

Aniela.

Piszmy więc.

Gustaw.

Piszmy.

Aniela.

Ktoś idzie.

Gustaw.

Nie.