Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T5.djvu/26

—   26   —

 — Wyprowadź go gdzie, gdyż chrapie, jak trąba.
 — A!... to on nie mieszka z tobą?... — rzekł d‘Artagnan.
 — Bynajmniej! nie wiem nawet, gdzie ma swój pokój.
 — Bardzo dobrze — odrzekł muszkieter.
 Targnął za rękę Porthosa, ten odezwał się ryczeniem.
 — Pójdź!... — rzekł d‘Artagnan.
 — Patrzcie, wszak to d‘Artagnan. Kochany przyjacielu!... ale jakim sposobem? A prawda, jestem na zabawie w Vaux.
 — Cicho!.... — rzekł Aramis — stąpasz tak, jakbyś chciał po łamać podłogę!
 — A pod niemi — przypomniał d‘Artagnan — znajduje się sypialnia króla.
 — I dlatego nie trzeba robić hałasu!... — rzekł biskup — na suficie u króla są rozkosze snu. Nie zapominajże więc, że moja podłoga jest nad nim. Dobranoc, przyjaciele, za dziesięć minut już śpię!
 I Aramis wyprowadził ich, uśmiechając się. A gdy wyszli, zaryglowawszy drzwi i zakrywszy okna, zawołał:
 — Wasza Królewska Wysokość! Wasza Królewska Wysokość!
 Filip wyszedł z alkowy przez tajne drzwi, zakryte łóżkiem.
 — Jednakże d‘Artagnan niemało miał podejrzeń.
 — Wasza Królewska Wysokość poznałeś d‘Artagnana?
 — Zanim go nazwałeś.
 — To kapitan muszkieterów Waszej królewskiej mości!
 — I całkiem mi oddany — odpowiedział Filip, wymawiając z przyciskiem zaimek osobowy.
 — Wiemy, jak pies, choć czasem kąsa. Jeżeli d‘Artagnan nie pozna Waszej królewskiej mości, zanim tamten zniknie, to możesz wiecznie liczyć na niego, gdyż wówczas — jeżeli się niczego nie domyśli, zachowa swą wierność — jeżeli zaś spostrzeże się zapóźno, to nigdy nie przyzna się, że się omylił.
 — I ja tak sądzę... Ale cóż teraz będziemy robili?
 — Musisz Wasza królewska wysokość usiąść przy swej spostrzegalni i przypatrzyć się, jak król się kładzie, abyś wiedział, jak masz to czynić nawpół ceremonjalnie.